8

                Rano obudziło mnie głośne walenie w drzwi. Popatrzyłam na zegarek, była dopiero 9. Sennym krokiem poszłam otworzyć drzwi. Moim gościem okazał się Kubiak.

-Michał co ty tu robisz?

-Bylem u Zbyszka, ale nie otwiera, to przyszedłem do Ciebie.

-Pewnie odsypia imprezę…

-Mela, wiem ze jest źle.

-Powiedział Ci?

-Nie musiał, znam go już kilka lat. O co chodzi tym razem?

-Sorry, obiecałam ze nikomu nie powiem...

-Chodzi o to wesele tak?

-Skąd wiesz?

-Bo dostałem zaproszenie.

-Zbyszek tez..

-Co?! Myślałem, ze Aśka już niżej nie upadnie, a jednak. Poznałaś ją?

-Tak, wydawała się miła. Miałam nawet wrażenie, że mnie polubiła.

-Tylko wrażenie. Nieźle nagadała na ciebie Monice.

-Monice?

-Mojej dziewczynie. Była wściekła, że Zbyszek Cię poznał i, ze się za kumplowaliście. Nawet nie wiesz, jakich słów użyła opisując Cię.

-Domyślam się. Ty wiesz ze ona mu jeszcze list napisała, że go za wszystko przeprasza? Chcesz kawy?

-Nie dzięki. Zaraz muszę uciekać, bo dziś wracam do siebie. A z Aśki jest większa suka niż myślałem. Nigdy jej nie lubiłem i jak widać, nie pomyliłem się co do niej. Nie wiem co Zbyszek w niej widział.

-Kochał ja.

-Jak widać ona go nie. Melka ja już muszę uciekać. Proszę Cię, miej na niego oko i jak coś, to dzwoń. Przyjadę, jak tylko będę mógł.

-Dobra zadzwonię. Misiek jedź ostrożnie.

                Po wyjściu Miśka poszłam się wykąpać. Prysznic postawił mnie na nogi. Po śniadaniu wzięłam się za sprzątanie i naukę. Koło 13 wpadł do mnie Bartek, żeby się pożegnać, bo on tez dziś wracał do Moskwy. Kurek zabawił u mnie trochę dłużej, bo jak się okazało samolot miał dopiero o 18. Zamówiliśmy pizzę i gadaliśmy prawie o wszystkim. Po jego wyjściu uświadomiłam sobie, że cały dzień Emilia się do mnie nie odzywała, co było dość dziwne. Zadzwoniłam do niej i umówiłyśmy się, że przyjdzie do mnie za godzinkę. Stwierdziłam jeszcze, że trzeba zobaczyć co ze Zbyszkiem i do niego poszłam. Nie było go na mieszkaniu. Dziwne, myślałam że nie mają dziś treningu. 

-Co tam Mała?

-Gdzie ty jesteś? Stoję u Ciebie pod drzwiami, a Ciebie nie ma.

-Miałem sprawę na mieście. A przy okazji jadę na siłownię, muszę odreagować.

-Rozumiem. Jak już wszystko załatwisz, to wpadnij do mnie. Mila będzie to pogadamy, pośmiejemy się.

-Mila mówisz. To ja wam nie będę przeszkadzał, wy macie te swoje babskie tematy.

-Haha, no dobra. Ale masz jutro przyjść na obiad.

-Na obiad to zawszę. Dobra Mela kończę. PA.

-PA.

                Wróciłam na mieszkanie i szybko wszystko przygotowałam na przyjście Emilii. Pojawiła się u mnie przed 20 z winem.

-Dziewczyno, nie wiem jak ty, ale ja mam dość picia na cały miesiąc.

-Oj marudzisz. Siadaj, pij i opowiadaj.

-No ale co mam Ci opowiadać? Ty lepiej mi powiedz, dlaczego się tak szybko zmyłaś wczoraj.

-Mówiłam Ci przecież, że się źle czułam.  Zbliżają mi się TE dni, więc wiesz.

-Ściemniasz coś, ale niech Ci będzie.

-Nie ściemniam. Ale z Ciebie niedowiarek. Opowiadaj!

-Ale co?!

-No jak to? Ty i Kurek…

-Co mam Ci powiedzieć, fajnie mi się z nim gada i w ogóle.

-Ty gustujesz w Moskiewskich zawodnikach, a oni w Tobie. No Mela, rozkręcasz się.

-Przesadzasz, my tylko rozmawiamy.

-Na razie, przecież widziałam jak on na Ciebie patrzy. Dziewczyno, on dosłownie pożera Cię wzrokiem.

-Przesadzasz…

-Wiesz sama, że ja w tych sprawach się nie mylę. Kto jak kto, ale ja widzę wszystko.

-Wiem i to mnie czasem przeraża.

-A co nie chciałabyś?

-Może i bym chciała…

-Hahahah wiedziałam. Mela się zabujała w Kurku.

-Ty wiesz, że on tu dziś był?

-I???

-I nic. Tylko rozmawialiśmy. Przyszedł się pożegnać, bo dziś wraca do Moskwy.

-Już?? Myślałam, że jeszcze w tym tygodniu coś z tego wyjdzie.

-Ale ty głupia jesteś..

-Jestem. I dobrze mi z tym. Byłaś dziś u Zbycha?

-Byłam, ale jego nie było. Chciałam, żeby przyszedł, ale jak się dowiedział, że ty będziesz, to stwierdził, że nam nie będzie przeszkadzał.

-Aha.

-A ty wiesz, że on też się wczoraj wcześniej zmył i zostawiał mnie z Pitem i Kurkiem.

-A mówił Ci dlaczego?

-Nie musiał, wiem dlaczego.

-Wiesz?!

-Tak, ale Ci nie powiem, sorry nie mogę.

-Aha, no spoko-czyżbym zauważyła ulgę na jej twarzy?- Może sam kiedyś mi powie.

                Pogadałyśmy jeszcze trochę i koło 23 Mila zmyła się, a ja poszłam spać. Rano wstałam o 10, ogarnęłam się i wzięłam się za robienie obiadu, bo ze Zbyszkiem umówiłam się na 13. Postawiłam na klasycznego schabowego z ziemniakami. O 12.30 wszystko było gotowe, wystarczyło tylko czekać na Bartmana. O 14 lekko zirytowana wyszłam z mieszkania i udałam się do mieszkania tego Pajaca, bo telefonów oczywiście nie odbierał. Gdy weszłam do niego zobaczyłam, że nie był sam. Była u niego jakaś laska. Stwierdzając po zachowaniu nie była to jego przyjaciółka, tylko ktoś więcej. Gdybym przyszła trochę wcześniej na bank bym im w czymś przeszkodziła. Zmieszana dziewczyna szybko wyszła z mieszkania.

-Zbyszek, kto to był?

-Nikt ważny. Mała chodź, na ten obiad, bo głodny jestem.

-Będziesz jadł zimny. Ładnie to się tak spóźniać?

-Przecież prawie nie zauważyłaś mojego spóźnienia.

-Jasne, tylko przyszłam po szczyptę soli, bo mi brakło.

-Dobra nie zanudzaj już. Panie przodem.

-Dziękuję.

                Sytuacja z nową „przyjaciółką” Bartmana przydarzała się coraz częściej. Co gorsza za każdym razem była to inna dziewczyna. Próbowałam z nim na ten temat porozmawiać, ale za każdym razem obracał to wszystko w żart. Dzwoniłam też do Kubiaka, żeby przemówił mu do rozsądku, ale to nic nie dało.  Bartman twierdził, że to jego życie i może robić z nim co chce. Próbowałam poradzić się też Milki, ale jak usłyszała o tym wszystkim, to najpierw dostała białej gorączki i zaczęła go wyzywać od najgorszych, a potem stwierdziła, że to jego życie i w dupie ma to, co z nim robi. Byłam w szoku, bo jeszcze na początku roku była jego wielką fanką, a teraz wyzywała go od najgorszych. Każda wzmianka o Bartmanie, kończyła się awanturą. Musiałam się nauczyć, żeby przy niej go nie wspominać. Doszło nawet do tego, że nie miałam z kim o tym wszystkim pogadać, ale na szczęście był Bartek, z którym codziennie rozmawiałam na skype. Okazał się bardzo dobrym przyjacielem. Chciał mi pomóc i nawet on sam próbował pogadać z Bartmanem, ale jemu tez nie udało się go naprowadzić na dobre tory.

                W połowie grudnia Bartman zaprosił mnie na kolację. Zdziwiłam się, bo po ostatnich kłótniach o jego „przyjaciółki” nasze relacje się trochę ochłodziły.

-No dobra, mów co chcesz, bo nie wmówisz mi, że tak bezinteresownie zaprosiłeś mnie na kolacje.

-Już nie mogę Cię gdzieś zabrać?

-Możesz, ale znam Cię.

-No dobra, masz rację. Chcę, żebyś poszła ze mną na sylwestra.

-Ja?? Żartujesz?

-Nie, już jakieś pół roku temu wykupiliśmy miejsca w Zakopanem z chłopakami. Miałem iść z Aśką, ale sama rozumiesz. Nie chcę iść z kimś obcym, więc pomyślałem o Tobie.

-Nie wiem, czy to dobry pomysł.

-Nie daj się prosić. Większość Cię zna, a reszta pozna. Zobaczysz, będzie fajnie.

-OK. Ale powiedz, dlaczego nie chcesz zabrać jednej ze swoich przyjaciółek.

-Bo wolę się z Tobą pobawić.

                Takim oto sposobem, nie będę się nudziła w tego Sylwestra. Intuicja mi podpowiada, że nie będę żałować tego, że się zgodziłam.

~~

Nareszcie przyszła do nas wiosna. Jak ja kocham taką pogodę;)

Jak myślicie, dowiemy się w niedzielę kto zostanie mistrzem? Ja mam nadzieję, że tak i będzie to oczywiście Resovia;)

Serdecznie zapraszam wszystkich do komentowania;)