11

Gdy usłyszeliśmy Igłę, wszyscy automatycznie odwróciliśmy się w jego stronę, a ja przez przypadek wpadłam na jakiegoś olbrzyma i gdyby nie to, że ten ktoś złapał mnie w ostatniej chwili, runęłabym jak długa na ziemię.  No dobra nie był taki wysoki, ale przy moich 165cm wszyscy są ogromni. Ten ktoś miał tak na oko 190 cm i buźkę gimnazjalisty.

-Ooo Mela widzę, że już poznałaś Mateusza.  To jest mój kuzyn. Przyjechał z nami, bo impreza rozpadła mu się w ostatniej chwili i pomyślałem, że chłopak może się z nami pobawić.

-Nie tyle co poznałam, tylko prawie go znokautowałam. Mela jestem.

-Mateusz. Miło poznać.

-Igła-krzyknął Wlazły- to ten Mateusz, co przychodził na mecze, jak jeszcze grałeś w Bełchatowie?

-Ten sam.

-Chłopie, ale wyrosłeś.

-Igłaaaaa!!!! Błagam powiedz, że jeszcze nie piłeś-krzyczał na całą sale Piotrek.

-Dopiero przyjechałem, więc jeszcze nie zdążyłem.

-Kocham Cię! Jesteś mi potrzebny! Teraz! Zaraz! Już!

-Co?

-Zaraz Ci wytłumaczę, chodź! – Piotrek złapał Krzyska za rękę i pociągną go w stronę wyjścia.

-I nikt mi teraz nie powie, że Pit jest taki cichy-stwierdził Grzesiek- do tej pory bolą mnie uszy…

                Na te słowa wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Rozeszliśmy się do swoich stolików, bo kelnerki zaczęły roznosić obiadokolacje. W trakcie spożywania posiłku, w ruch poszedł także alkohol. Po obiadokolacji z głośników poleciały pierwsze piosenki. Grzesiek i Michał poprosili swoje partnerki do tańca, a Ola siedziała nadąsana.

-No ja go kiedyś uduszę-powiedziała Ola.

-Tak w ogóle to gdzie oni pojechali?

-A żebym to ja wiedziała. Igła zostawił Iwonie przynajmniej kuzyna i ma się z kim bawić, a ja musze tu siedzieć i czekać na tego gamonia.

-Zbyszek, bierz Olę na parkiet!

-A ty?-zapytał zdziwiony Bartman.

-Ja musze iść do łazienki.

                Wchodząc do łazienki zauważyłam, że Grzesiek siedział już przy stoliku, a Angeli nigdzie nie było. Szybko załatwiłam, co miałam załatwić i ruszyłam w stronę naszego stolika.

-A ty Grzesiu, co tak sam siedzisz? Gdzie masz dziewczynę?

-Meluś, Angelika nie jest i nigdy nie będzie moją dziewczyną.

-A to dlaczego?

-Jakby Ci to powiedzieć-zamyślił się- ona jest dość tępą osobą. Przed chwilą zachwycała się kwiatkiem stojącym obok głośników.

-Okej… Już przedtem zauważyłam, że nie jest zbyt bystra. Nie gniewaj się, dlaczego z nią przyszedłeś?

-Nie miałem z kim przyjść, a to jest jakaś dalsza rodzina Oli i tak się jakoś złożyło. Ola już mnie z milion razy przepraszała z nią, ale ja tam się nie gniewam, przynajmniej nie jestem tu sam.

-Przynajmniej się trochę pośmiejesz.

-O dokładnie-uśmiechnął się Kosok.

-Przepraszam, można prosić do tańca?

                Podniosłam głowę do góry, chcąc zobaczyć, kto chciał ze mną zatańczyć. Okazał się to kuzyn Igły. Zgodziłam się. Podczas tańca dowiedziałam się, że chłopak ma 18 lat i maturę w tym roku. Na studia chce iść na WF, ale nie wiedział jeszcze do jakiego miasta. Ignaczaki namawiają go, żeby przyszedł do Rzeszowa, ale on nie wie jeszcze, czy chce się aż tam przeprowadzać. W końcu z Wałbrzycha do Wrocławia ma bliżej. Gdy tak tańczyliśmy, ktoś podszedł do nas i delikatnie złapał mnie za rękę.

-Odbijamy.

                Mateusz niechętnie odsunął się ode mnie, a ja popatrzyłam na kolejnego kandydata chcącego ze mną zatańczyć.

-Bartek!-rzuciłam się chłopakowi na szyję.

-Jak mam być tak witany, to będę częściej wracał do Polski-mówiąc to, mocno mnie do siebie przytulił.

-Co ty tu robisz?-zapytałam zaskoczona jego obecnością-Przecież miałeś być w Moskwie.

-No jak to co? Przyjechałem na tego sernika.

-Ale on został w Rzeszowie.

-W takim razie jadę z wami do Rzeszowa, nie odpuszczę Ci tego obiecanego ciasta-zaśmiał się Bartek.

-Bartek jak ty w ogóle tu przyjechałeś?

-Amelko, ja już od dawna planowałem ten przyjazd. A no lotnisko przyjechał po mnie Igła z Cichym.

-No tak, ale dlaczego nic mi nie powiedziałeś?!

-Chciałem zrobić Ci niespodziankę-uśmiechnął się do mnie tym swoim firmowym uśmiechem.

-Teraz powinnam strzelić focha z przytupem i melodyjką, wiesz?-zrobiłam obrażoną minę.

-Oj nie gniewaj się-przytulił mnie jeszcze mocniej.-Ale przyznaj, niespodzianka się udała.

-Nawet bardzo-wspięłam się na palce i dałam mu buziaka w policzek.

-A co tu się dzieje?-nie wiadomo skąd pojawił się Zbyszek.-Znikam tylko na chwilę, a ty już podrywasz mi siostrę?

-Tak, a co nie można?

-Można, można, tylko grzecznie tu. Nie chcę jeszcze zostać wujkiem.

-Bartman!!..-nie dokończyłam, bo Bartek porwał mnie do tańca.

                Już wcześniej wiedziałam, że Kurek dobrze tańczy, ale dziś przeszedł samego siebie. Jeszcze z nikim mi się tak dobrze nie tańczyło. W czasie tańca rozmawialiśmy o naszych planach na przyszły rok, o moich studiach i o wszystkim co nam przyszło do głowy. Tańczyłam z nim bardzo długo, aż podszedł do nas Bartman i stwierdził, że odbijamy, bo jest już 22.30 a on jeszcze nie tańczył ze swoją siostrą. Po nim pojawili się kolejni. W końcu o 23.30 dotarłam do stolika i opadłam bez sił na krzesło. Długo sobie nie odpoczywałam,  ponieważ nadeszła północ i wszyscy wyszliśmy przed lokal.

-10, 9, 8..

-No dzieciaczki uśmiech do zdjęcia-krzyczał Igła.

-7, 6, 5..

-On pod wpływem jest jeszcze gorszy!-oburzył się Winiar.

-Winiar, ja Ci mówiłem, że nie dam Ci dziś spokoju.

-Igła..

-4, 3..

-Przymknijcie się-do akcji wkroczył Guma- za chwile północ, a wy się drzecie. Przez was przegapimy…  

                Nie dokończył, bo w tym momencie wybiła północ, i w niebo poleciały fajerwerki. Wszyscy zaczęli się przytulać i składać sobie życzenia. Przechodziłam z rąk do rąk. Co drugi siatkarz życzył mi gromadki dzieci, a reszta dużo pieniędzy. Oni chyba nie powinni już pić. W końcu wpadłam na Bartka.

-No w końcu się do Ciebie dopchałem-uśmiechnął się siatkarz.

-Trzeba było ustawić się w kolejce-zażartowałam.

-Wolę pchać się poza kolejka. No ale ja nie o tym. Chce życzyć Ci samych sukcesów w życiu, no i żeby ten rok był lepszy od poprzednich. No i może jeszcze takiego małego bonusa  od życia-wyszczerzył się jak głupi.

-Małego mówisz?

-Tak małego-uśmiech nie schodził mu z twarzy.

-To ja tez Ci życzę małego bonusa od życia i żebyś szybko wrócił z tej Moskwy, ale najpierw pokaż im na co Cię stać. Oczywiście życzę Ci jeszcze samych radosnych chwil w tym roku i żebyś się nigdy nie smucił.

-Dzięki Meluś.

                Bartek mocno mnie przytulił do siebie. Nie wiem ile staliśmy w tym uścisku, ale czułam się przy nim taka bezpieczna. Po chwili siatkarz odsunął się ode mnie i spojrzał mi w oczy. Nachylił się i już prawie mnie pocałował, ale w tym momencie zjawił się Bartman.

-Mała!!-wziął mnie na ręce i zaczął się ze mną kręcić w kółko.-Życzę Ci dużo szczęścia i żebyś się nigdy na mnie nie gniewała i nie krzyczała.

-Dzięki, ale już mnie postaw na ziemię wariacie-jak powiedziałam tak zrobił.- A ja Ci życzę, żeby od teraz było już tylko lepiej.

-Będzie mała, będzie-mocno mnie do siebie przytulił.- Czekaj, gdzie ty masz kurtkę? Chcesz się przeziębić? No jak dziecko, szybko idziemy do środka.

                Weszliśmy do środka, gdzie już część siatkarzy bawiła się na parkiecie. Chciałam podejść do stolika i pogadać z dziewczynami, ale nie było mi to dane ponieważ Bartman pociągnął mnie na parkiet. Po pewnym czasie pojawił się przy mnie Pit, a Zbyszek się gdzieś ulotnił. Po dwóch piosenkach przetańczonych z Piotrkiem udaliśmy się w końcu do stolika przy którym siedziała Monika, Angela i Grzesiek. Piotrek porwał do tańca Angelę, a ja z Monikom udałyśmy się do łazienki. Gdy wychodziłyśmy, usłyszałyśmy czyjeś głosy. Okazało się, że był to Michał ze Zbyszkiem.

-Co ty zrobiłeś!?-krzyczał Michał.

-Przespałem się z nią! Dotarło? Teraz ona traktuje mnie jak zło konieczne.

-Niech zgadnę, nie zadzwoniłeś do niej ani nic z tych rzeczy.

-Nie… Chciałem, stary naprawdę chciałem ale…

-Ale?

-Przestraszyłem się, a potem to już poszło…-powiedział Zbyszek przypominając sobie te wszystkie dziewczyny.

-Wolałeś bzykać inne, niż z nią szczerze pogadać…-Zbyszek milczał-A Mela wie?

-Nie.

-Mila to jej przyjaciółka, więc pewnie prędzej czy później się dowie.

                Zamurował mnie, gdy usłyszałam imię swojej najlepszej przyjaciółki. Więc to dlatego tak momentalnie go znienawidziła. Nie chciało mi się w to wierzyć, że Zbyszek wykorzystał akurat ją.

-Co ty zrobiłeś!?-nie wytrzymałam i zaczęłam krzyczeć.

-Monika? Mela? Ile tu stoicie?-zapytał zdziwiony Michał.

-Wystarczająco-odpowiedziała dziewczyna.

-Jak mogłeś!-krzyczałam.

-Mela..

-Żadna kurwa Mela. Wiedziałeś, że jej się podobasz i to wykorzystałeś. A ja głupia radziłam się jej co mam z Tobą zrobić, gdy chodziłeś na panienki.

-Przepraszam.

-To nie mnie powinieneś przepraszać! A ja myślałam, że można Ci ufać. Wiesz co? Zejdź mi z oczu!

-Mela, błagam.

-Odpierdol się! Sama wrócę do Rzeszowa!-krzyknęłam i wybiegłam na salę.

                Nie patrzyłam gdzie biegnę. W pewnym momencie na kogoś wpadłam. Okazał się, że to Bartek. Nie wytrzymałam wtedy i rozpłakała się.

-Melka, co się stało? Dlaczego płaczesz?

-Nie tu…-wzięłam go za rękę i zaprowadziłam do holu, gdzie stała wielka kanapa.

                Usiedliśmy na niej i zaczęłam wszystko opowiadać Bartkowi. Rozkleiłam się jeszcze bardziej a on mnie mocno tulił do siebie. Był w takim samym szoku co ja.

-A wiesz co jest najgorsze? Że ja im ufałam, a oni mnie oszukali. Oboje.

-Postaraj się zrozumieć Emilkę. Gdybyś była na jej miejscu, powiedziałabyś jej wszystko?

-Tak, kiedyś obiecałyśmy sobie, że jak ktoś nas skrzywdzi, to razem się z nim policzymy.

-Ale ona wie, jak ważny jest dla Ciebie Zbyszek.

-Bartek, w takich sytuacjach to ona jest ważniejsza. Nawet jak tym skur..

-Melka…-przerwał mi Bartek.

-Nawet jak tym idiotą okazał się twój brat. A wiesz co jest najgorsze?

-Co?

-Że ja jej opowiadałam o tych wszystkich jego podbojach. Nawet nie chcę myśleć, jak ona się musiała wtedy czuć.

-Musicie szczerze pogadać. A teraz wracajmy. Nie myśl już o tym.

-Bartek dzięki, że jesteś-dałam mu buziaka w policzek.

-Zawsze do usług-uśmiechnął się-a teraz chodź, idziemy tańczyć.

-Bartek, nie mam ochoty teraz na tańce.

-Nie ma żadnego ale. Idziemy i już. Musisz się jakoś od tego oderwać-wstał i pociągnął mnie za rękę.

-Poczekaj, w takim stanie tam nie wrócę. Przyniesiesz mi torebkę? Tam mam wszystko co jest mi potrzebne do doprowadzenia się do normalności.

-Ślicznie wyglądasz, ale dobra już idę-dodał, gdy zobaczył moją minę.

                Po ogarnięciu się, wróciliśmy na salę. Odłożyłam torebkę na miejsce i poszłam tańczyć z Bartkiem. Po paru piosenkach kelnerki zaprosiły nas na kolejny ciepły posiłek. Korzystając z tego, że Bartmana jeszcze nie było, kazałam Bartkowi usiąść na jego miejscu. Po chwili uświadomiłam sobie, że nie mam gdzie spać, bo przecież nie miałam ochoty przebywać z Bartmanem w jednym pomieszczeniu sam na sam.

 -Monia, gdzie się zatrzymaliście?

-Tam gdzie wy.

-A nie wiesz czy są tam jeszcze jakieś wolne pokoje.

-Mela, nic się nie martw, możesz spać u nas. Wygonię Michała do Zbyszka.

-Kochana jesteś, teraz muszę znaleźć jeszcze jakiś autobus do Rzeszowa.

-Już rozmawiałam na ten temat z Olą, wrócisz z nimi.

-Dokładnie-nie wiadomo skąd pojawiła się dziewczyna Nowakowskiego. - Grzesiek z Angelą wrócą ze Zbyszkiem, a wy z nimi.

-My?-zapytałam się zdziwiona.

-My, myślałaś, że odpuszczę Ci ten sernik?-zapytał się Bartek dając mi buziaka w policzek.

-Kochani jesteście, nie wiem co bym bez was zrobiła.

-Nudziłabyś się w domu-zaczęła się śmiać Ola.

                Do końca imprezy bawiłam się z Bartkiem, który nie odstępował mnie na krok. Chyba bał się, że rzucę się z pięściami na Zbyszka, ponieważ za każdym razem, jak chciał ze mną pogadać, dość ostro go traktowałam. W końcu któraś z dziewczyn wytłumaczyła mu, że jeszcze za wcześnie i odpuścił. Koło 4 wszyscy zaczęli rozchodzić się do swoich hoteli. Okazało się, że Bartek miał pokój w tym samym hotelu co my i zabrał się z mną i Moniką jedną taksówką. Dziku i Zbyszek pojechali drugą. Umówiliśmy się jeszcze z Olą i Pitem, że przyjadą po nas koło 12 i ruszyliśmy w drogę do hotelu. Na miejscu rozeszliśmy się do swoich pokojów. Gdy Monika brała prysznic, przyszedł Michał z moimi rzeczami. Ładnie mu podziękowałam i chwile pogadaliśmy, czekając na to, aż Monia wyjdzie z łazienki. Gdy z niej wyszła, ja wzięłam rzeczy i poszłam się wykąpać, zostawiając zakochanych samych. Po skończonej kąpieli chciałam położyć się spać na kanapie, ale Monika kazała mi kłaść się do łóżka, bo jak to stwierdziła, jest ono tak duże, że obie się tam swobodnie zmieścimy. Wysłałam jeszcze sms do Mili i usnęłam.

~~

Bardzo, bardzo, bardzo was przepraszam za ten dzień opóźnienia ale ostatnio się z niczym nie wyrabiam.

Gratulacje dla tych dziewczyn co domyśliły się co i jak z Bartmanem i Milą. To znak dla mnie, że muszę zacząć bardziej kombinować:P 

Kolejny jak zawsze w piątek;) No chyba, że za bardzo wciągnie mnie juwenaliowy wir;)) Buziaki;***